تقویتکنندههای مکانیکی در پلیمرها از جمله عوامل مهم است که به افزایش خصوصیات مکانیکی و مقاومت کششی و ضربهای پلیمرها کمک میکنند. این تقویتکنندهها میتوانند به صورت مواد غیر آلی یا مواد آلی باشند که به پلیمر اضافه میشوند تا خصوصیات آنها بهبود یابد. در ادامه به معرفی و بررسی انواع تقویتکنندههای مکانیکی در پلیمرها پرداخته خواهد شد.
تقویتکنندههای مکانیکی معمولاً به دو دسته تقویتکنندههای ذرات نانو و تقویتکنندههای میکرو تقسیم میشوند. تقویتکنندههای نانو به خاطر ابعاد کوچکتر از 100 نانومتر خود به عنوان تقویتکنندههای مطلوبی برای بهبود خواص مکانیکی پلیمرها محسوب میشوند. این تقویتکنندهها میتوانند از موادی مانند نانو لولههای کربنی (CNT)، نانو ذرات اکسید فلزی، نانو برگههای گرافن و یا نانو ذرات سیلیکاتی تشکیل شوند.
تقویتکنندههای میکرو که ابعاد بزرگتری نسبت به تقویتکنندههای نانو دارند، نیز از اهمیت زیادی برخوردارند. این تقویتکنندهها ممکن است از موادی مانند الیاف شیشهای، الیاف کربنی، ذرات سیلیسی و یا سایر ذرات معدنی تشکیل شده باشند و به پلیمر اضافه میشوند تا خواص مکانیکی آن را بهبود بخشند.
استفاده از تقویتکنندههای مکانیکی در پلیمرها میتواند باعث افزایش مقاومت به کشش، ضربه، سایش و استحکام در برابر شکنندگی شود. همچنین، این تقویتکنندهها ممکن است به تسریع فرآیند تجزیه و تحلل پلیمر و یا از بین بردن تغییرشکل های پلاستیکی کمک کنند.
در نهایت، استفاده از تقویتکنندههای مکانیکی، از مسیرهای موثری برای افزایش عمر مفید و کارایی محصولات پلیمری است. این روش میتواند برای افزایش استفاده از پلیمرها در صنایع مختلف مانند خودروسازی، هوا و فضا، الکترونیک و پزشکی اهمیت داشته باشد.