پلیمرهای زیست تخریب پذیر در حال حاضر یکی از موضوعات مهم و جذاب در علم شیمی و فناوری پلیمر است که توجه بسیاری از محققان و صنایع را به خود جلب کرده است. این نوع پلیمرها به عنوان جایگزین‌های مناسب و دوستدار محیط زیست برای پلیمرهای سنتی شناخته شده‌اند، زیرا امکان تخریب و بزرگ شدن طبیعی آن‌ها توسط موجودات زیستی و شرایط طبیعی وجود داشته و در نتیجه منجر به کاهش آلودگی و تلفات زیست محیطی می‌شوند.
پلیمرهای زیست تخریب پذیر از منابع طبیعی مانند نفت، سلولز و نشاسته به دست می‌آیند و می‌توانند در مقایسه با پلیمرهای سنتی که از منابع غیر تجدیدپذیر به دست می‌آیند، اثرات محیط زیست کمتری داشته باشند. این پلیمرها می‌توانند در برخی فرایندهای بازیافت و کمبود کامل یکپارچه شوند و به منابع بازیابی شده جدید تبدیل شوند.
استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر در صنایع مختلف مانند بسته بندی، کشاورزی، نساجی، بیوتکنولوژی و پزشکی به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی مناسب آن‌ها رو به افزایش است. به دلیل افزایش آگاهی‌ها در مورد مسائل زیست محیطی و توجه به حفظ منابع طبیعی، تقاضا برای پلیمرهای زیست تخریب پذیر در بازار جهانی رو به افزایش است.
همچنین، قوانین و مقررات محیط زیستی در بسیاری از کشورها به تولیدکنندگان تحت فشار قرار داده‌اند تا از پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر استفاده کنند و این امر باعث شده است که صنایع بیشتری به تولید این نوع پلیمرها متمایل شوند. با توجه به این نکات، می‌توان گفت که پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر نقش مهمی در بازار و جامعه فعلی دارند و با توسعه و بهینه سازی فناوری‌های مربوط به آن‌ها، می‌توانند به بهبود شرایط زیست محیطی و کاهش تلفات محیطی کمک کنند.
