انواع تقویت کننده های مکانیکی در پلیمرها
تقویت کننده های مکانیکی یکی از عوامل مهم در بهبود خواص مکانیکی و سطحی پلیمرها می‌باشند. این تقویت کننده ها می‌توانند از منابع مختلفی نظیر نانوذرات، الیاف، نانوفیبرها و مواد متقاطع استفاده شوند که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. در این مقاله به بررسی انواع تقویت کننده های مکانیکی مورد استفاده در پلیمرها پرداخته خواهد شد.
1. نانوذرات:
نانوذرات معمولاً از موادی نظیر نانواکسیدها، نانوکربن‌ها و نانوکریستال‌ها ساخته می‌شوند. این نانوذرات معمولاً در کل زیر میکرون هستند و خواص مکانیکی پلیمرها را بهبود می‌بخشند، از جمله مقاومت به خوردگی، مقاومت در برابر ضربه و استحکام سطحی.
2. الیاف:
الیاف معمولاً به عنوان تقویت‌های مکانیکی اصلی در پلیمرها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این الیاف می‌توانند از مواد نظیر شیشه، کربن، آرامید و پلی استر ساخته شوند و بهبود مقاومت به کشش و خمش پلیمرها را فراهم می‌کنند.
3. نانوفیبرها:
نانوفیبرها یکی دیگر از تقویت کننده های مکانیکی در پلیمرها هستند که از طریق روش‌هایی نظیر الکترو-قرقره‌ای و ژل ریختگی ساخته می‌شوند. این نانوفیبرها معمولاً از پلیمرها، کربن و نانوذرات تشکیل شده و خواص مکانیکی پلیمرها، از جمله مقاومت به خمش و خوردگی را بهبود می‌بخشند.
4. مواد متقاطع:
استفاده از مواد متقاطع معمولاً به منظور افزایش استحکام و مقاومت به خوردگی پلیمرها است. این مواد می‌توانند از جنس مواد آلی و شیمیایی باشند و به وسیله واکنش‌های شیمیایی با پلیمرها ترکیب شوند.
با توجه به اهمیت تقویت کننده های مکانیکی در بهبود خواص پلیمرها، تحقیقات بیشتر در این حوزه انجام شده و همچنین بهبود روش های ساخت و استفاده از این تقویت کننده ها به منظور بهبود خواص نهایی محصولات پلیمری توسط صنایع مختلف در دستور کار قرار گرفته است.
