در علم مهندسی مواد، پلیمرها به عنوان یکی از مهمترین گروه های مواد، نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند. پلیمرها موادی هستند که از ترکیب انجمادی یا پلیمریزاسیون تشکیل شده و از تکرار واحدهای مولکولی به نام مونومرها ساخته شده اند. این مواد به دلیل ویژگی های مانند سبکی، انعطاف‌پذیری، ضد زنگ بودن و مقاومت در برابر شیمیایی برخوردار هستند و به علت این ویژگی‌ها، در انواع زیادی از محصولات مصرفی و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
برای تولید پلیمرهای مهندسی، نیاز به مواد اولیه خاصی و فرایندهای خاصی است. اولین ماده اولیه برای تولید پلیمرها مونومرها هستند که از منابع مختلفی مانند نفت، گاز، گیاهان و حیوانات مانند گیاهان روغنی، سلولز و کربن‌های ترکیبی استخراج می‌شوند. این مونومرها از طریق فرایند پلیمریزاسیون به یکدیگر وصل شده و پلیمر تولید می‌شود.
برخی از پلیمرهای مهندسی معروف شامل پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن، پلی‌وینیل کلراید (پی‌وی‌سی)، پلی‌استایرن، پلی‌استیر، پلی‌آمید، پلی‌استر، پلی¬اکریلات، پلی¬کربنات و پلی¬اورفنیلن هستند. این پلیمرها معمولا برای تولید قطعات دقیق و پوشش‌ها، عایق‌ها، ظروف، لوله‌ها و غیره استفاده می‌شوند.
به عنوان مثال، پلی‌اتیلن، یکی از پرکاربردترین پلیمرها است که از منبع گیاهی پلی‌اتیلن به نام اتیلن تولید می‌شود. این پلیمر به عنوان یک ماده مهم در تولید کیسه‌های پلاستیکی، لوله‌ها، بطری‌ها و مواد بسته بندی استفاده می‌شود.
با توجه به اهمیت پلیمرهای مهندسی در صنایع مختلف، تحقیقات بیشتری برای بهبود و توسعه این پلیمرها و مواد اولیه مورد نیاز آنها انجام می‌شود. این تلاش‌ها به منظور بهبود ویژگی‌های فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی پلیمرها و همچنین کاهش هزینه تولید و حداقل کردن آثار مخرب زیست محیطی است.
